Historia Skarbca Arteusza
Uważa się, że Skarbiec Atreusza został zbudowany około 1250 p.n.e., podczas szczytu cywilizacji mykeńskiej. W tamtych czasach grobowce tholos były zarezerwowane dla elity, głównie potężnych władców lub członków rodziny królewskiej. Chociaż nie wiemy, kto dokładnie został tu pochowany, rozmiar i wykonanie sugerują, że był to ktoś o znaczącym statusie. Konstrukcja pozostawała ukryta przez wieki, wtapiając się w zbocze wzgórza niczym naturalny kopiec. Został on ponownie odkryty w XIX wieku, zwracając natychmiastową uwagę na jego konserwację.
Co wiemy do tej pory
Pomimo popularności nazwy, nie ma solidnych dowodów na to, że grobowiec należał do Atreusa, mitycznego króla Myken i ojca Agamemnona. Połączenie to prawdopodobnie wynika z XIX-wiecznych wysiłków mających na celu powiązanie legend homeryckich z fizycznymi miejscami. W środku nie znaleziono żadnych artefaktów ani ludzkich szczątków, więc faktyczny lokator pozostaje nieznany. Wiemy jednak, że grobowiec ten stanowi najlepszy przykład królewskich praktyk pochówkowych w późnej epoce brązu.
Architektura i design: Na co zwrócić uwagę
Przejdziesz wąskim, wyłożonym kamieniami przejściem (znanym jako dromos), które prowadzi do masywnej, okrągłej komory grobowej. Samo wejście ma prawie 5 metrów wysokości, flankowane drobno ciętym murem i niegdyś ozdobione kamieniami półszlachetnymi lub metalowymi elementami, obecnie już dawno nieistniejącymi.
Wewnątrz, komora tholos wznosi się w strzelistej kopule, prawie 14 metrów wysokości i zbudowana bez zaprawy. Mykeńczycy osiągnęli to za pomocą serii nakładających się na siebie kamiennych warstw, tworząc doskonale stabilną strukturę, która przetrwała trzęsienia ziemi i sam czas. Mniejsza komora boczna, wykuta w skale, mogła pomieścić rzeczy pogrzebowe lub ofiary.